Een Gedachte van Riek
Oh jij wonderdoener!
Vergeving kan op veel wijzen worden omschreven, hier is er een: verschuiving van het instabiele zelfbeeld dat je nu van jezelf onderhoud, naar het Zelf door God geschapen in eenheid met al dat is.
Instabiel, omdat jij de buitenwereld laat bepalen wie je bent: het verandert elk moment op het moment dat je in relatie treedt met de wereld, zij het in de fysieke vorm of in je gedachten; er is geen verschil.
Maar in een ogenblik van herkenning van de “ander “als jezelf worden we als het ware geteleporteerd, “opgelicht “, in een gewaar zijn van onbeperktheid. Een moment van vrede. Het Zelf heeft zijn intrede gedaan in ons gewaar zijn omdat wij bereid waren onszelf open te stellen voor een andere waarneming.
Het idee van vergeving heeft dus niet te maken met wat jij hebt beoordeeld als het beoordelen waard, om het vervolgens te vergeven. Wat je waarde geeft, en dus koestert, zul je als jouw bezitting koesteren en vasthouden. Het vormt een getuige in jou voor één van de ideeën en overtuigingen die jij hebt als het instabiele zelf dat we hier nu ego noemen. Zeg nu je naam hard op: “....... “. Ja jij bent wat het ego is.
Het is het hele conglomeraat van overtuigingen en ideeën dat jij hebt trachten mee te nemen uit het verleden. En hoewel die gedachten er niet meer zijn als gedachten, gebruik je ze om de afscheiding in stand te houden door te oordelen op basis daarvan.
Maar, door het idee te aanvaarden dat jij iets anders zou kúnnen zijn laat je de deur op een kier voor de verschuiving in gewaarzijn. Dat is genoeg. Koester die mogelijkheid. Anticipeer die verschuiving, want daarmee verwacht jij wat al ìs in waarheid en nu aan jou getoond kan worden.
Nu aan jou de vraag: wat en wie heb je vergeven? Wat is een wonder?
Wil je meer weten:
Lees bijvoorbeeld: Handboek voor Leraren - Verklaring van termen 2. Het ego - het wonder. En Les 132 Ik bevrijd de wereld van al wat ik haar toebedacht heb,
uit Een Cursus in Wonderen
