Mary Baker Eddy
Leren lief te hebben
Mary Baker Eddy (1821-1910) was een invloedrijke Amerikaanse auteur, onderwijzer en religieuze leider, bekend om haar baanbrekende ideeën over spiritualiteit en gezondheid, die ze Christian Science noemde.
Ze werd geboren in New Hampshire, als de jongste van zes kinderen, en was van jong af aan vaak ziek. Haar ouders zochten hulp van artsen, maar de behandelingen hielpen slechts voor korte tijd. Ze groeide op in een zeer religieuze huishouding, maar kwam op jonge leeftijd al in opstand tegen de Calvinistische doctrine van voorbestemming. Voor hoop en inspiratie wendde ze zich tot de Bijbel en gebed.
Door haar chronische ziekte had Mary veel vragen over gezondheid. Zoals velen in haar tijd, vermijdde ze de hardvochtige behandelingen van de traditionele 19e eeuwse geneeskunde en diens gevaarlijke bijwerkingen. Ze zocht hulp in alternatieve behandelingen, zoals dieet en hydrotherapie (waterbehandeling). Ze bestudeerde homeopathie en was geïntrigeerd door de nadruk op het verdunnen van geneesmiddelen. Ze experimenteerde met placebos en concludeerde dat het geloof van een patiënt een krachtige rol speelt in het helingsproces. Ondertussen zocht ze naar antwoorden in de Bijbel en de heling die beschreven werd in het Nieuwe Testament.
In 1866 verwondde Mary zich ernstig op het ijs. Terwijl ze in kritieke toestand op bed lag, las ze in de Bijbel een verhaal van een heling door Jezus en was plotseling geheeld. Dit was het moment waarop ze Christian Science ontdekte.
Ze kon aan niemand verklaren wat er met haar was gebeurd, maar ze wist dat het het resultaat was van wat ze in de Bijbel gelezen had. Haar studie van de Bijbel leidde in 1875 tot de publicatie van haar boek Wetenschap en Gezondheid, waarin ze de “wetenschap” van de heling door Jezus beschrijft. Ze zag dat zijn werken op goddelijke wijze natuurlijk waren en herhaalbaar. Christian Science wordt hedendaags nog steeds toegepast en resulteert in wonderbaarlijke heling.In Wetenschap en Gezondheid verwijst Mary Baker Eddy naar vergeving op de volgende wijze:
Het gevaar van gebed is dat het ons in verleiding brengt. Het kan ons onbewuste hypocrieten maken,
waarbij we verlangens uiten die niet werkelijk zijn en onszelf middenin de zonde troosten met de idee dat we er voorheen al over gebeden hebben, of dat we misschien later om vergeving zullen vragen. Hypocrisie is fataal voor religie.
De ervaring leert ons dat we niet altijd de zegeningen ontvangen waarom we vragen in gebed. Er is een misvatting over de bron en het middel van alle goedheid en gelukzaligheid, want anders zouden we zeker datgene ontvangen waarom we vragen. De Bijbel zegt: "Gij bidt, en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het in uw wellusten doorbrengen zoudt." Wat we verlangen en waarom we vragen is niet altijd wat het beste voor ons is. In dit geval zal de oneindige Liefde niet aan het verzoek voldoen. Vraag je om de wijsheid om barmhartig te zijn en de zonde niet te straffen? Het gebed van Jezus, “Vergeef ons onze schulden”, specificeerde ook de voorwaarden voor vergeving. Toen hij de overspelige vrouw vergaf, zei Hij: “Ga heen, en zondig niet meer.”
Het ware gebed is niet God om liefde te vragen; het is leren lief te hebben en het mensdom in één genegenheid erbij in te begrijpen.
Te leven en te laten leven, zonder aan te dringen op onderscheid of erkenning, om de waarheid eerst in mijn eigen hart te omhelzen dit is de verstandigheid en de volmaaktheid van het leven, en het is mijn ideaal.
Mary Baker Eddy
